Ik wil zo graag dingen blijven delen met mijn vader, ondanks de Alzheimer die langzaam grip op hem krijgt. Het zijn die momenten die onze band versterken, de herinneringen die niet verloren mogen gaan.
Daarom besloot ik hem mee te nemen naar het theater. Een avond met Gerard Alderliefste, gevuld met prachtige Franse chansons.
Vanaf het moment dat de eerste noten de zaal vulden, gebeurde er iets
bijzonders. De ogen van mijn vader begonnen te glimmen. “Ik ken Gerard nog van
vroeger,” zei hij ineens. Zijn stem klonk opgewekt, bijna trots. “Hij is later
arts geworden.” Dat wist ik niet, maar het deed er ook niet toe. Het
belangrijkste was dat mijn vader hem herkende, dat hij ergens in de wirwar van
herinneringen een helder punt had gevonden.
Toen Gerard het iconische Laat Me/Vivre van Ramses Shaffy
inzette, zag ik mijn vader letterlijk opleven. Zijn vingers tikten zachtjes mee
op de armleuning, zijn mond vormde bijna onbewust de woorden. Even later
klonk Non, non, rien n’a changé van Les Poppys, en ik zag hoe
de melodieën hem naar een tijd voerden waar Alzheimer geen vat op had.
Ik legde mijn hand op zijn knie, voelde de warmte van zijn huid door de stof
van zijn broek heen. Even keek ik hem aan. In zijn ogen zag ik niet alleen de
ontroering, maar ook iets wat me diep raakte: dankbaarheid. Hij had het niet
meer droog, en eerlijk gezegd, ik ook niet. Het was alsof we zonder woorden een
gesprek voerden, een gesprek over liefde, herinneringen en alles wat ons
verbindt.
De muziek deed iets met ons allebei. Het bracht ons dichter bij elkaar, alsof
we samen een onzichtbare reis maakten. Mijn hart voelde zwaar van emoties, maar
tegelijkertijd ook zo vol van liefde. Dit moment, deze avond, was alles wat
telde.
Muziek heeft een bijzondere kracht. Het verbindt. Het haalt je uit het nu en
neemt je mee naar een plek waar je vrij kunt zijn, waar alleen de muziek en het
gevoel nog bestaan. Voor even was het Alzheimer niet die ons leven bepaalde,
maar de schoonheid van een lied.
Ik ben zo blij dat ik hem heb meegenomen. Liefde zit niet in grote gebaren of
grootse woorden. Liefde is samen genieten van een prachtig concert. Liefde is
een vader en zoon die elkaar zonder woorden begrijpen, daar in die
theaterstoel.
Gerelateerde berichten:
Zullen we het erover hebben?
Vader zoon momentje aan de startlijn
Reacties