Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Er worden posts getoond met het label dementie

Herinneringsrit maken

Het zonlicht danste speels over de blauwe lak van mijn geliefde cabriolet terwijl ik mijn vader meenam op een rit door de tijd. Met elke kilometer die we aflegden, werden niet alleen de wegen onder ons doorgerold, maar ook herinneringen en emoties die als landschappen aan ons voorbijtrokken. In de stilte van onze gedeelde momenten, realiseerde ik me hoe weinig mijn vader de laatste jaren vroeg over mijn leven, mijn werk. Hoe ik hunkerde naar een blijk van interesse, naar een simpele vraag over mijn dagelijkse bezigheden. Misschien was het egoĆÆstisch van mij om te hopen dat hij ooit uit eigen beweging mijn werkomgeving zou willen zien, maar die hoop was er wel. En toch bleef die verwachting onvervuld. Dus nam ik het heft in eigen handen, en besloot ik hem mee te nemen op deze rit. Een poging om hem een glimp te laten opvangen van mijn wereld, voor het geval dat hij ooit niet meer in staat zou zijn om dat zelf te doen. Het was een rit van hoop, van verlangen naar verbinding

De jacht naar meer, maar wat als onze herinneringen vervagen?

In onze onverzadigbare jacht naar meer – meer succes, meer inkomen, een grotere auto, een uitbouw aan ons huis – zijn we misschien de essentie van het bestaan uit het oog verloren. We streven naar materiĆ«le vooruitgang en vergeten soms dat het leven meer is dan alleen een reeks van prestaties en bezittingen. Maar wat als, op een dag, de fundamenten van onze identiteit en herinneringen beginnen te wankelen? Wat als we vergeten wat we een week geleden hebben gedaan, onze woorden hun weg niet meer vinden naar de begrijpende oren van onze dierbaren, of als ons geheugen ons in de steek laat tijdens momenten die ertoe doen? Vader en zoon momentje - samen genieten Het is een ongemakkelijke waarheid die we onder ogen moeten zien: ongeacht hoe gezond we leven, hoeveel we bewegen, hoe rijk ons sociaal en familiaal leven is, onze geest kan ons in de steek laten. Dementie discrimineert niet; het is een lot dat velen treft, ongeacht hoe sterk of slim we eens waren. Ik zie het bij mijn schoonvader e

Amsterdam City Walk op het verkeerde been

Het is een prachtige dag in Amsterdam, de stad waar ik zoveel kilometers al heb afgelegd, de stad waar mijn passie voor hardlopen tot leven is gekomen. Vandaag staat de Amsterdam City Walk op het programma, een uitdaging van 20 kilometer wandelen die ik met mijn meisje ga volbrengen. De start vindt plaats in het betoverende Olympisch Stadion, een plek doordrenkt van geschiedenis en magie. Het is altijd een bijzonder moment om daar te staan, klaar voor een nieuwe krachtmeting. Samen met mijn meisje begin ik aan onze tocht door het Amsterdamse Bos, langs de schilderachtige Amstel en terug naar het hart van de stad. Het meest onvergetelijke moment van deze loop vindt plaats bij het iconische Amstel Hotel, een plek doordrenkt van elegantie en nostalgie. Mijn meisje wil graag een foto maken voor haar vader, die lijdt aan dementie en ooit jarenlang had gewerkt in dit prachtige etablissement. Ze sprak de vriendelijke portier aan en vroeg toestemming om binnen het een en ander vast te mogen

Dementie in de familie

Dementie binnen de familie roept veel vragen op. Wat gebeurt er in iemands hoofd als ze niet meer weten door welke plaats ze rijden? Als ze de uitslag van de voetbalwedstrijd tussen Ajax en Feijenoord vergeten zijn? Als ze niet meer herinneren dat we bij de Molen hebben gegeten, of de intense gesprekken die we hebben gehad? Foto gemaakt tijdens onze rondreis in Andalusiƫ 2023 Hoe voelt het wanneer het leven tussen je vingers wegglijdt? Als je niet meer weet wat je gisteravond hebt gegeten, of wat er tien minuten geleden is gezegd? Wanneer je alleen nog in het heden leeft, en de geschiedenis vervaagt, terwijl die geschiedenis jou heeft gevormd tot wie je nu bent. Het is pijnlijk om te zien dat dit alles verdwijnt, dat je het niet meer weet. Maar gelukkig onthouden ze nog wel onze namen en wie we zijn. Het is menselijk om te focussen op wat iemand niet meer weet of kan, maar het is belangrijk om te zien wat nog wel mogelijk is. Mijn beide (schoon)vaders worden steeds vergeetachtiger. I

Het waren Twee Fantastische Dagen

Beekse Bergen is een bekend safaripark en vakantieoord in Nederland. Het is een populaire bestemming voor families en toeristen, waar je wilde dieren van dichtbij kunt observeren terwijl je verblijft in comfortabele vakantiehuisjes. Het leven is niet vanzelfsprekend, en daarom gaan wij bewust met elkaar op stap om mooie herinneringen maken. Leuke dingen ambiĆ«ren. Lekker actief blijven. Nieuwsgierigheid nastreven, en niet altijd vertrouwen op wat je al weet of kent…    In de Beekse Bergen worden diersoorten beschermd die met uitsterven worden bedreigd. Ze hebben daar zelfs een fok plan voor. Dat is opmerkelijk, want hoe en door wie komt het dat sommige dieren bijna zijn verdwenen?  Het waren twee fantastische dagen zo met elkaar. Ik hoop dat mijn schoonvader nog heel lang dit uitstapje zal blijft herinneren. Gelukkig hebben wij de foto’s nog…

Papa! Ik ben het, je zoon

Waar is mijn papa gebleven waar ik vroeger zo tegenop keek? Die stoere pap die auto’s kon omgooien. Een papa die kon vechten als een leeuw. Die door ruiten ging, maar na zoveel jaren ineens zijn tranen niet meer kan onderdrukken, omdat er een veerboot tegen een taxiboot botste in de buurt van Terschelling. Mijn paps wordt steeds dover en dover. Ik weet het zeker dat hij ook licht dementeert. Hij kan soms antwoorden die niets met de vraag te maken hebben. ‘Hou je nog een beetje van je zoon?’ Ik vraag dat omdat ik bang ben dat hij mij vergeet. Je glimlacht naar me. ‘Nou!’ Ineens begin je onsamenhangend verhaal tegen mij te brabbelen. Ik vind het heel vervelend dat ik dingen over mijn vader ga vragen, omdat hij mij niet meer kan horen of geen flauw benul heeft waar ik het over heb, wat er in mij leeft, wat mij nou precies bezighoud. Mijn schoonvader zegt het gewoon: ‘Ik krijg steeds meer moeite krijgt met zijn korte termijn geheugen. Ik kan naar een voetbalwedstrijd kijken en een da