Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Logeren op de boerderij in Veeningen: Deel 2

Het is een droom van me om ooit op een boerderij te wonen, maar waarom eigenlijk? Wanneer ik op de boerderij ben, voel ik een ongekende vrijheid. Het is vrijstaand, en je moet echt moeite doen om de boerderijen van de buren te kunnen zien. De boerderij waar wij een nachtje verblijven, is authentiek met bijvoorbeeld een echte bedstede. Waar kom je dat tegenwoordig nog tegen? Bedstede op de boerderij in Veeningen Maar het boerderijleven is niet alleen rozengeur en maneschijn. Als je zo'n boerderij bezit, ben je nooit klaar met werken. De boerderij schreeuwt om onderhoud. Of het nu de grote tuin rondom het huis is, of de kozijnen die een nieuwe laag verf nodig hebben, er is altijd iets te doen. Bovendien verbruik je in de winter behoorlijk wat gas om het warm te houden. Goedkoop is het niet. Het is misschien hetzelfde als het rijden in een sportwagen. Het is niet te betalen, maar het is wel leuk om het eens te beleven. We hebben al eens eerder op een boerderij gelogeerd, en de char

Dementie in de familie - Het moeilijkste moment moet nog komen: dat hij ons niet meer herkent.

"Weet je nog dat je acht jaar geleden met je dochter in een ballon hebt gevaren?" vraag ik hem. Zijn ogen vernauwen zich terwijl hij zoekt naar een herinnering die allang vervlogen is. "Nee, ik kan het me niet meer herinneren," zegt hij uiteindelijk. De ballonvaart was een van de mooiste dingen die hij ooit had meegemaakt, iets wat hij nooit zou vergeten, dacht hij toen. "Ook niet toen je boven de naturistencamping vloog? Je vond dat zo interessant," probeer ik nog een keer. Maar het blijft stil. De opwinding die hij destijds voelde, de verhalen die hij honderduit vertelde op zijn 80e verjaardag – alles is verdwenen. Het moeilijkste moment moet nog komen: dat hij ons niet meer herkent. Ik leg een fotoboek voor hem neer, vol met beelden van die onvergetelijke ballonvaart. Hij bladert erdoorheen en knikt af en toe, misschien als een reflex, misschien omdat hij denkt dat dat van hem verwacht wordt. Maar aan zijn ogen zie ik dat de herinnering niet terugkeer

Een avond vol muziek en gezelligheid bij Paleis Soestdijk

Wat is Paleis Soestdijk toch een schitterende locatie voor een concert. Het majestueuze paleis en de prachtige tuinen stralen een bijzondere sfeer uit, perfect voor een avond vol muziek. De ambiance is intiem en geeft een warm gevoel van samen zijn. En buiten de optredens om, kun je op het terrein genieten van heerlijk eten en drinken. De prijzen zijn misschien aan de hoge kant, maar ach, voor een avondje uit nemen we dat graag voor lief. Yves Berendse en Jim Bakkum De avond begon met Yves Berendse, een frisse, jonge artiest met een indrukwekkende stem. Zijn repertoire varieerde van eigen nummers tot bekende hits met een Jordaan-gevoel. Yves wist het publiek te verrassen en bleef heerlijk onbevangen. Regelmatig maakte hij oogcontact met de toeschouwers en zijn enthousiasme was aanstekelijk. Een bijzonder moment was toen hij samen met Jim Bakkum een liedje zong. Een andere highlight van de avond was de speciale gast Marco Schuitmaker, die in 2023 doorbrak met zijn vertolking van "E

Oldtimer Festival Huizen: Een winderige, maar succesvolle dag

Huizen, 6 juli 2024 – Het Oldtimer Festival Huizen, dat plaatsvond bij De Krachtcentrale aan de Havenstraat, was dit jaar gezegend met zonneschijn, al blies de wind stevig door de straten. Het contrast met vorig jaar kon niet groter zijn; toen viel de regen met bakken uit de lucht en bleven veel bezoekers thuis. Dit jaar was de opkomst gelukkig een stuk hoger, wat zorgde voor een levendige en gezellige sfeer. Drukte en Enthousiasme Al vroeg in de ochtend stroomden de bezoekers toe om de prachtige collectie oldtimers te bewonderen. Overal stonden glimmende klassieke auto's geparkeerd, elk met hun eigen verhaal en charme. Van elegante oldtimers uit de jaren '20 tot stoere muscle cars uit de jaren '60, er was voor ieder wat wils. De bezoekers genoten zichtbaar van de uitgebreide collectie voertuigen en de ontspannen sfeer. Het was een mooie gelegenheid om herinneringen op te halen en nieuwe verhalen te creëren. Voor velen was het festival een uitje voor het hele gezin, me

De Alleskunner: Een ode aan actieve ouderdom

Wat is het toch een geluk om nog steeds fit te zijn. Het komt niet aanwaaien, hier moet je wel wat voor doen. Wandelen en zwemmen zijn onze dagelijkse rituelen, en afgelopen zondag hebben we zelfs geklommen. Het is toch niet raar om te zeggen dat we nog steeds alleskunners zijn? Veel mensen denken dat er een bepaalde leeftijd is waarop je niet meer alles kunt doen. Maar dat is een misvatting. Fit blijven is geen kwestie van leeftijd, maar van mentaliteit en doorzettingsvermogen. Ik ben dankbaar dat we nog van alles kunnen en durven. Onlangs hebben we een bezoek gebracht aan Aventoer in Friesland. Voor degenen die het nog niet kennen: het is een paradijs voor de avontuurlijke geest, met een tokkelbaan, een klimpark en de mogelijkheid om te abseilen. Het gevoel van vrijheid en adrenaline dat je ervaart wanneer je door de lucht suist of een hoge rotswand bedwingt, is ongeëvenaard. En ja, ook wij hebben deze uitdagingen met beide handen aangegrepen. De sleutel tot fit blijven is actief bli

Wandelvierdaagse het Gooi 2024: Een reflectie op vier dagen wandelen

Laren - Er zijn momenten in het leven waarop je beseft dat je ergens echt voor hebt gewerkt. Voor mij was dat moment de start van de Wandelvierdaagse het Gooi 2024. Na maanden van voorbereiding en regelmatig oefenen, stonden we klaar voor de uitdaging: vier dagen lang 20 kilometer wandelen. Hoewel ik een sportief verleden heb, bleek het wandelen over bospaden, zandwegen, boomwortels en door de modder een onverwachte uitdaging te zijn. De eerste 10 kilometer gingen nog wel, maar daarna werd het snel zwaarder. Vooral mijn heupen en kuiten lieten me weten dat ik ze misschien iets te enthousiast aan het werk had gezet. Onderweg komen we een wandelaar tegen van 87 jaar Wandelen door het Gooi, een regio die ik dacht volledig te kennen, bleek een verrassende ervaring te zijn. Elk nieuw pad en elke onbekende straat leidde tot momenten van verwondering. "Wauw, dit is voor mij nieuw," hoorde ik mezelf meer dan eens zeggen. Vaak dacht ik dan: "Wat is het hier toch ontzettend mooi,

HAEVN in de Vorstin: Een muzikale overrompeling

Hilversum - Het was weer een middag om niet snel te vergeten in de Vorstin te Hilversum, waar HAEVN optrad tijdens het Avrotros Muziekcafé. Na meerdere concerten van deze band te hebben bijgewoond, blijft hun muziek mijn oren en hart telkens opnieuw overvallen. De emoties die loskomen, de tranen die achter mijn ogen drukken – het is een ervaring die diep binnenkomt en recht in mijn ziel raakt. Vanaf de eerste noot was het duidelijk: HAEVN had weer magie in petto. De basgitarist streek met fluweelzachte precisie langs de snaren, en het kippenvel verspreidde zich onmiddellijk over mijn lichaam. De zanger Jorrit heeft een stem die zich met een zalvende zachtheid over het publiek heen legt, als een zalm die over je tong glijdt. Zijn stem is puur, helder, en doordrenkt met emotie. Het absolute hoogtepunt van de avond was het nummer "Trade It For The Night," een samenwerking met Neco Novellas. Dit nummer weet een perfecte balans te vinden tussen melancholie en hoop, tussen zachth

Wie is je vader? - Een oorlogsgeheim ontsluierd

Eibergen Hilversum - Elke week zat ik aan de buis gekluisterd wanneer tante Es in haar kleurrijke jurk met een breed gebaar vroeg: "Wie is je vader, wie is je moeder?" Het was een vraag die al zoveel verhalen had blootgelegd, maar bij ons thuis had het een veel diepere resonantie. De familie van mijn moeder was altijd duidelijk geweest, maar de kant van mijn vader? Dat was een compleet mysterie. De heer Spilleman Eibergen 45 jaar (vader) Mijn vader, geboren in de Oorlogswinter, vertelde vaak dat hij het gevoel had anders te zijn dan zijn drie broers. Hij werd altijd een beetje anders behandeld, keek anders naar de wereld, en ergens voelde hij zich altijd een buitenbeentje. Maar waarom? Het verhaal dat rondging was dat hij verwekt was voor een zak aardappelen. Een verhaal dat in de Achterhoek, waar hij vandaan kwam, met een mengeling van schaamte en gêne werd gesproken. In het pittoreske dorpje Eibergen, te midden van de uitgestrekte groene velden en eindeloze maisvelden, vo

De magie van de illusie: Achter de schermen bij Centraal Beheer

Ik herinner me nog goed hoe ik die ochtend vroeg opstond, vol opwinding en nieuwsgierigheid. Vandaag zou ik als figurant optreden in een commercial voor Centraal Beheer. Deze verzekeringsmaatschappij staat bekend om hun legendarische filmpjes, dus ik kon mijn geluk niet op. De hele rit naar de opnamelocatie droomde ik over hoe het zou zijn om deel uit te maken van zo'n iconisch moment. Commercial  Piranha - Komt goed  2024  -  Centraal Beheer Toen ik aankwam, werd ik verwelkomd door een drukke menigte van regisseurs, cameramensen, geluidsmensen, monteurs, kledingstylisten en visagisten. Iedereen was in de weer en de sfeer was energiek en hectisch. Na een lange wachttijd werd ik eindelijk naar de set geroepen. Daar, midden in een enorme zaal, stond op het podium een groot aquarium opgesteld. De belichting was spectaculair en de camera’s stonden klaar om elk detail vast te leggen. Commercial  Piranha - Komt goed  2024  -  Centraal Beheer De show die wij als figuranten mochten aanscho

Barman Victor stopt met First Dates, en ik neem het strikje van hem over

Victor, onze geliefde barman van First Dates, heeft besloten zijn strikje aan de wilgen te hangen en de wereld rond te reizen. Terwijl hij zich voorbereidt op een episch avontuur vol zonsondergangen, exotisch eten en ongetwijfeld hilarische cultuurverschillen, bleef de bar van First Dates leeg achter. Een nieuw gezicht moest worden gevonden om de toog weer tot leven te brengen. En dat gezicht, beste lezers, is van mij! Ja, je leest het goed. Ik ben degene die Victor's strikje overneemt en het nieuwe seizoen van 2025 ga ik met veel plezier aan de slag om nieuwe liefdesverhalen te ontkurken. De casting was intens. Het was een strenge selectieprocedure met talloze kandidaten, maar mijn charme, flair en onmiskenbare talent voor het mixen van een perfecte cocktail brachten me naar de top. De komende tijd zal ik me onderdompelen in een rigoureus trainingsprogramma. Het team van First Dates bereidt me voor op elke denkbare situatie aan de bar: van het troosten van een teleurgestelde dat

Wie schrijft er wel eens een review, en gaat dat altijd goed?

Het lijkt erop dat ik een aantal interessante punten aanhaal over het vertrouwen in reviews, vooral op platforms zoals Trustpilot. Het fenomeen van online reviews is inderdaad een tweesnijdend zwaard. Aan de ene kant kunnen ze waardevolle inzichten bieden voor potentiële kopers, maar aan de andere kant zijn ze ook vatbaar voor manipulatie en vertekening. Ik was teleurgesteld toen ik ontdekte dat Yieldo-Amsterdam eigenlijk een Chinees bedrijf was, vooral omdat de suggestie werd gewekt dat het Nederlands was. Het feit dat ik uiteindelijk een positieve ervaring had met mijn aankoop, ondanks de negatieve reviews die ik had gezien, is echter interessant. Het roept vragen op over de betrouwbaarheid van online reviews en of ze altijd een accuraat beeld geven van de klantervaring. Het feit dat Trustpilot mijn positieve review offline heeft gehaald, terwijl negatieve reviews wel worden toegestaan, is zeker opmerkelijk. Het roept vragen op over de transparantie en consistentie van

Op zoek naar stilte: Een ontdekkingstocht dichtbij huis

Dalfsen - Voor lange tijd heb ik mezelf voorgehouden dat ik mijn innerlijke rust alleen in het buitenland kon vinden. Maar steeds vaker besef ik dat ware rust veel dichterbij huis te vinden is, als ik maar de moeite neem om de verborgen plekken op te zoeken. Onlangs heb ik een van die schatten ontdekt: de klompenpaden . En wat een verrassing bleek dat te zijn. Het is een vroege ochtend. De deuren van ons verblijf staan open en ik bevind me te midden van de bossen. Terwijl ik plaatsneem op een van de rieten stoelen, word ik omringd door het gezang van vogels, die blijkbaar ontzettend veel te vertellen hebben. De eerste stralen van de ochtendzon breken door de bomen en strelen mijn gezicht. Het is een heerlijk moment, en wat nog verbazingwekkender is, is dat deze plek zich op nog geen 100 kilometer van ons huis bevindt. De stilte en de rust om me heen zijn van onschatbare waarde. Thuis is er altijd wel ergens geluid: het gezoem van auto's op de snelweg, het geraas van vliegtuigen

Herinneringsrit maken

Het zonlicht danste speels over de blauwe lak van mijn geliefde cabriolet terwijl ik mijn vader meenam op een rit door de tijd. Met elke kilometer die we aflegden, werden niet alleen de wegen onder ons doorgerold, maar ook herinneringen en emoties die als landschappen aan ons voorbijtrokken. In de stilte van onze gedeelde momenten, realiseerde ik me hoe weinig mijn vader de laatste jaren vroeg over mijn leven, mijn werk. Hoe ik hunkerde naar een blijk van interesse, naar een simpele vraag over mijn dagelijkse bezigheden. Misschien was het egoïstisch van mij om te hopen dat hij ooit uit eigen beweging mijn werkomgeving zou willen zien, maar die hoop was er wel. En toch bleef die verwachting onvervuld. Dus nam ik het heft in eigen handen, en besloot ik hem mee te nemen op deze rit. Een poging om hem een glimp te laten opvangen van mijn wereld, voor het geval dat hij ooit niet meer in staat zou zijn om dat zelf te doen. Het was een rit van hoop, van verlangen naar verbinding

Aangenaam verrast ondanks aanvankelijke twijfels!

Na het plaatsen van mijn bestelling kwam ik tot mijn schrik een reeks negatieve recensies tegen. Deze recensies brachten me in eerste instantie aan het twijfelen over de afloop van mijn impulsieve aankoop: een jeans jack van een online winkel die ik ten onrechte voor Nederlands hield. Toen ik erachter kwam dat de winkel in werkelijkheid vanuit China verzond, sloeg de angst om mijn hart. Echter, tot mijn opluchting werd ik gedurende het verzendproces bijna dagelijks per e-mail geïnformeerd over de locatie van mijn pakket. Deze updates waren een geruststelling en hielden mijn hoop levendig dat niet alles verloren was. Toen mijn pakket uiteindelijk arriveerde, was het moment van de waarheid aangebroken. Met enige spanning verwijderde ik de twee lagen plastic en haalde ik mijn jeans jack tevoorschijn. Het passen van het jack was een cruciaal moment; tot mijn verrassing zat het jack als gegoten en overtrof het al mijn verwachtingen. Niet alleen de pasvorm, maar ook de kwaliteit was uitste

De wonderen van het Cotlandenpad Klompenpad Amerongen

Amerongen - Zeg vaarwel tegen stadsgeluiden en ontdek met ons de charme van de Klompenpaden. Wij kozen voor een 12 kilometer lange route bij Amerongen, een parel die we vonden op klompenpaden.nl . Gewapend met stevige wandelschoenen betraden we paden die alleen te voet begaanbaar zijn, vrij van auto’s en fietsen. Vera en Gilbert Vogt lopen de Klompenpaden De paden waren wat blubberig door recente regen, maar dat maakte de ervaring alleen maar authentieker. Langs onze route stonden klompen gemarkeerd op bordjes, die ons feilloos de weg wezen. We wandelden langs nieuwsgierige koeien, wroetende varkens en zelfs een paar schuwe reeën. Klompenpad Amerongen Wat een verademing, die stilte. Geen snelwegen, geen treinen, geen vliegtuigen; alleen wij, de vogels, en de wind. Het was een heerlijke ontsnapping aan de drukte, een moment om echt even te verbinden met de natuur en met elkaar. De Klompenpaden gaven ons niet alleen een fysieke route, maar ook een pad naar rust en herontdekking van de

Schapen op de Blaricummerheide

Als stadsmens ben ik altijd op zoek naar momenten van rust en kalmte, een ontsnapping aan de drukte en hectiek van het dagelijks leven. Al snel kwam ik ze tegen: de schapen van de Blaricummerheide, vredig grazend tussen de bloeiende heideplanten. Hun zachte vacht glinsterde in de middagzon en hun vriendelijke ogen keken nieuwsgierig op toen ik naderde. Voorzichtig naderden enkele van hen, alsof ze wilden laten zien dat ze niet alleen graasden, maar ook gezelschap zochten. Een van de schapen kwam nieuwsgierig naar me toe en stak zijn neus uit, alsof hij wilde vragen of ik ook wilde genieten van de eenvoudige geneugten van het leven. Ik glimlachte en streelde zijn wollige vacht. Na een tijdje nam ik afscheid van ‘mijn nieuwe vrienden’ en vervolgde mijn wandeling over de heide. Dus als je ooit behoefte hebt aan een moment van rust en sereniteit, nodig ik je uit om de Blaricummerheide te bezoeken en kennis te maken met de vrolijke schapen die daar rondlopen. Wie weet vind je, net als ik,

De Figurant: Een dag op de set van Goede Tijden, Slechte Tijden

Amsterdam - Op een koele voorjaarsmorgen in Amsterdam, waar de zon nog besluiteloos scheen en de stad langzaam ontwaakte, begon mijn avontuur. Het was niet zomaar een dag; het was de dag dat ik terugkeerde naar de set van "Goede Tijden, Slechte Tijden", een plek waar ik jaren geleden als figurant een klein rolletje had gespeeld. Toen was ik de makelaar , een voorbijganger in het snelle leven van soapsterren, maar vandaag zou ik iets anders zijn. Wat? Dat moest nog blijken. Gedeelte van de regiekamer in de keuken bij GTST Ik arriveerde vroeg bij de studio, gewapend met drie verschillende outfits, zorgvuldig gekozen om aan de strikte kledingvoorschriften te voldoen. Geen logo's, geen strepen of stippen, en zeker geen zwart. De kleding werd snel goedgekeurd, en ik werd naar een wachtkamer geleid waar andere figuranten al druk in gesprek waren. Het was een bont gezelschap van enthousiaste mensen die, net als ik, genoten van de kans om deel uit te maken van deze iconische Ne

Op de top van de Tafelberg in Blaricum

Bij het hoogste punt van het Gooi, vind ik mijn toevlucht. Omringd door de rust van de natuur, tussen de fluisterende heide en de wuivende bomen, voel ik de druk van het leven van me afglijden. Dit is mijn heiligdom, mijn plekje van bezinning, waar ik even kan ontsnappen aan de drukte van de wereld en weer tot mezelf kan komen. Vanaf deze hoogte kan ik alle kanten op kijken, naar het oosten, het westen, het noorden en het zuiden. Het is alsof de wereld aan mijn voeten ligt, en ik kan zien waar ik sta, zowel letterlijk als figuurlijk. Hier, te midden van de uitgestrekte horizon, vind ik helderheid en perspectief.   De Tafelberg is meer dan alleen een geografische locatie; het is voor mij een symbool van kracht en stabiliteit. Net zoals de berg standvastig zijn plek inneemt te midden van het landschap, zo vind ik mijn innerlijke rust en vastberadenheid op deze plek.

De jacht naar meer, maar wat als onze herinneringen vervagen?

In onze onverzadigbare jacht naar meer – meer succes, meer inkomen, een grotere auto, een uitbouw aan ons huis – zijn we misschien de essentie van het bestaan uit het oog verloren. We streven naar materiële vooruitgang en vergeten soms dat het leven meer is dan alleen een reeks van prestaties en bezittingen. Maar wat als, op een dag, de fundamenten van onze identiteit en herinneringen beginnen te wankelen? Wat als we vergeten wat we een week geleden hebben gedaan, onze woorden hun weg niet meer vinden naar de begrijpende oren van onze dierbaren, of als ons geheugen ons in de steek laat tijdens momenten die ertoe doen? Vader en zoon momentje - samen genieten Het is een ongemakkelijke waarheid die we onder ogen moeten zien: ongeacht hoe gezond we leven, hoeveel we bewegen, hoe rijk ons sociaal en familiaal leven is, onze geest kan ons in de steek laten. Dementie discrimineert niet; het is een lot dat velen treft, ongeacht hoe sterk of slim we eens waren. Ik zie het bij mijn schoonvader e

De paradox van geluk: Een persoonlijk perspectief

Het is een paradox die maar moeilijk te bevatten is: Finland wordt uitgeroepen tot het gelukkigste land in Europa, terwijl meer dan een miljoen mensen in Nederland antidepressiva slikken. Hoe kan het dat in een land dat hoog scoort op geluk, zoveel mensen toch worstelen met mentale gezondheid? Persoonlijk kan ik het bijna niet geloven. Maar dan kijk ik naar iemand in mijn directe omgeving, iemand die ik voor het gemak 'Robin' noem. Robin is meer dan zomaar iemand; hij staat heel dichtbij mij. Door hevige stemmingswisselingen is Robin aangewezen op medicatie. Deze medicatie heeft echter zijn tol geëist: Robin is nu vlak in de omgang. Lachen of huilen lijken verloren gewaande emoties te zijn. De medicatie heeft de stemmingswisselingen onder controle gebracht, maar tegen welke prijs? Als bijwerking is Robin nu vaak ernstig vermoeid en lijkt hij constant te worstelen met slaperigheid. Het dagelijks functioneren wordt een uitdaging en werken zit er al jaren niet meer in. Robin lee

Het knipperende mysterie op het dashboard

In de wereld van auto's en hun eigenaren, vind je soms meer mysteries dan in een goede detectivefilm. Als serviceadviseur in de automobielbranche ben ik getuige geweest van talloze situaties waar klanten hun geliefde voertuigen naar de garage brengen, vergezeld van vragen en zorgen die variëren van routineus tot ronduit curieus. Bij een klant draait het om een schijnbaar onverklaarbaar mysterie: een rood knipperlampje op het dashboard dat plotseling zijn intrede deed, terwijl de klant al vier jaar eigenaar van de auto is. Een lampje dat, zoals later blijkt, al die tijd onopgemerkt aanwezig was. Het verhaal begint met de klant die voor onze balie staat, verontrust en vol vragen over dit opvallende rode licht. Bij het afsluiten van de auto gaat er een rood lampje (auto met slotje) op het dashboard knipperen. "Dat was nooit zo, wat is er aan de hand?" vraagt de klant bezorgd. Een begrijpelijke reactie, maar wat volgt is een reis door de psychologische kronkels van de men

Op avontuur op de filmset: een rol in het onbekende

Een zwarte broek, een vleugje mysterie, en een dosis onvoorspelbaarheid. Dat is wat mijn dagen vullen wanneer ik me bevind op de sets van filmopnames en reclamespotjes. Waar ik precies terechtkom is altijd een verrassing, en ik omarm het als een avontuur dat zich ontvouwt voor mijn ogen. Jumbo reclame over kaas 2024 Herinner je je die reclame van de Staatsloterij met de swingende bewaker in het museum? Dat is mijn ultieme droom - geen tekst, maar toch een prominente rol. Een dagelijkse glimp van het ongewone, en ik wil het. Zoals de band Toontje jaren geleden zong: " Net als in de film, ik wil het ." Wat me aantrekt in deze wereld is niet alleen de glans van opgemaakt worden als een filmster, maar ook de uitdaging om mijn rol tot in perfectie uit te voeren. Het komt zelden voor dat een scène er in één keer op staat. Herhaalde pogingen, nieuwe hoeken, en vooral, het schijnbaar eindeloze vermogen om te schakelen tussen scenario's. Flexibiliteit is mijn metgezel. De onbe

Ouder worden en de kunst van loslaten

Ik zit hier, met mijn gedachten dobberend tussen herinneringen aan mijn achttiende verjaardag en het besef dat ik geen tiener meer ben. Het lichaam, dat ooit zonder veel moeite een avondje stevig door kon zakken, fluistert me nu toe dat die tijden voorbij zijn. Een dag van herstel na een wilde avond is veranderd in twee, soms zelfs meer. Sportieve hoogtepunten hebben ook een transformatie ondergaan. Meer dan dertig jaar lang was waterpolo mijn passie, maar op een dag voelden mijn armen als verroeste scharnieren. Het was tijd voor iets nieuws. Hardlopen werd mijn uitlaatklep, niet meer in teamverband, maar solo, waar ik niemand anders in mijn ritme hoefde te passen. Vanaf morgen, echter, ruil ik mijn hardloopschoenen in voor wandelschoenen. Het is tijd voor een nieuw avontuur, een rustiger tempo. Elke dag koester ik het feit dat ik nog hier ben, dat ik de vrijheid heb om te rijden waar ik wil. Maar ergens in mijn achterhoofd fluistert een stem dat zelfs deze vrijheid niet eeuwig za

Laatste run, een nieuw begin

In de schaduw van de jaarwisseling, wanneer de koude decemberlucht doordrenkt is met nostalgie, leg ik mijn hardloopschoenen neer. Zondag 31 december 2023 markeert het einde van een tijdperk, een tijdperk van kilometers, zweet en de vreugde van beweging. Jarenlang heb ik mijn voeten laten dansen over wegen van Parijs tot Berlijn, van Maastricht tot Texel, en elke kilometer vertelt een verhaal van plezier, volharding en dankbaarheid. Gilbert Vogt aan de laatste loop: tijd voor nieuwe dingen Mijn hardloopschoenen, trouwe metgezellen gedurende bijna twee decennia, zullen na deze dag in rust worden gelegd. Niet omdat mijn lichaam niet meer wil, maar omdat ik ervoor kies een andere weg in te slaan. Het is een bewuste keuze om mijn rennende zelf vaarwel te zeggen en mijn voeten te laten dansen in een ander ritme: het ritme van wandelen.  Terwijl ik terugkijk op de vele kilometers die ik heb afgelegd sinds 2005 , voel ik een golf van dankbaarheid. Dankbaar voor de kracht van mijn lichaam da

De kunst van oordelen zonder te oordelen

Het lijkt wel alsof we in een tijdperk leven waarin meningen als confetti worden rondgestrooid, en iedereen de behoefte voelt om zijn of haar visie op alles te delen. Maar wat als de kracht juist schuilt in het vermogen om geen mening te hebben? Om, als een ware zenmeester, de chaos van meningen te laten voor wat het is en simpelweg te observeren zonder te veroordelen. Mijn vader, bijna 80 en de trotse berijder van een elektrische fiets, lijkt dit principe tot in de vezels te begrijpen. Terwijl ik me druk maak over de gevaren van het leven en hem smeek een helm te dragen, haalt hij nonchalant zijn schouders op. "Niet nodig," zegt hij, "ik kom nooit op plekken waar het druk is." Natuurlijk, ik kan niet ontkennen dat mijn vader een punt heeft. Hij vermijdt doelbewust drukke plekken en blijft liever op de rustige fietspaden van het leven. Maar zoals het spreekwoord zegt, "het noodlot klopt niet aan voordat het toeslaat." Hoezeer hij ook denkt de controle